volve cando me molesta,
volve cando me distrae.
Ruxe que ruxe o vento,
ruxe de saudade.
Alumea un lóstrego no ceo...
lóstrego na miña sombra,
lóstrego na miña calma.
Alumea o horizonte,
alumea e manca.
Nun intre tornou trono.
Trono no meu oído,
trono no meu silencio.
Trona ao aire
que ruxe ao vento
que abraza ao lóstrego
fendido no meu peito.
No hay comentarios:
Publicar un comentario