Continúo ceibe da paisaxe
que é para min unha pasaxe
ao ti onde eu son.
Son ceibe e non quero,
non quero liberdade.
Quero de cada teu acento
ser coma un can preso.
Quero ser acción no teu contexto,
e ver por ti, saber de ti en ti
sen bolboretas no ventre
mais nunca ceibe.
Como sigas así vas a acabar escribiendo un libro y todo ;)
ResponderEliminarTu prosa está bien, pero tengo que decirte que en la poesía destacas! Me gustaron mucho ambas ;D
ResponderEliminar